Naczyniak wczesnodziecięcy w fazie wzrostu
U Państwa dziecka stwierdzono naczyniak wczesnodziecięcy w fazie wzrostu – naczyniaki wczesnodziecięce (ang. infantile hemangiomas – IH) to najczęściej występujące (2.5 – 6%) guzy tkanek miękkich u dzieci. Są to guzy łagodne bez potencjału onkologicznego. Zgodnie z obowiązującą na całym świecie klasyfikacją anomalii naczyniowych jest to największa i charakterystyczna grupa guzów naczyniowych. Histologicznie zbudowane są z intensywnie dzielących się, niedojrzałych komórek śródbłonka. Istnieje kilka teorii powstawania naczyniaków wczesnodziecięcych jednakże żadna z nich nie została dotychczas potwierdzona.
Przyczyny występowania naczyniaków wczesnodziecięcych
Dosyć dokładnie określono za to czynniki ryzyka występowania tych zmian, spośród których najbardziej istotne to: wcześniactwo, ciąża mnoga, niska masa urodzeniowa, płeć żeńska, zaawansowany wiek matki, powikłany przebieg ciąży.
Naczyniaki wczesnodziecięce zazwyczaj nie są widoczne po urodzeniu. Czasami w miejscu przyszłej zmiany obserwujemy przejaśnienie skóry, niebieskawą lub różową plamkę. Naczyniaki diagnozowane są najczęściej w pierwszych tygodniach życia. Jest to związane z unikalnym dla tych guzów przebiegiem klinicznym, który obejmuje fazę proliferacji, stabilizacji i powolnej inwolucji. Faza proliferacji to czas wzrostu naczyniaka wczesnodziecięcego (trwa zazwyczaj do pierwszych urodzin z największym nasileniem w pierwszych tygodniach życia) – przez ten okres zarówno wielkość jak i objętość zmiany zostają ustalone. Faza powolnego zamykania się zmiany to okres pomiędzy 2. a czasem nawet 10. rokiem życia, w którym dochodzi do obumarcia komórek śródbłonka i pozostawienia w miejscu naczyniaka wczesnodziecięcego tkanki włóknistej i tłuszczowej, czasem z zaznaczoną siatką naczyń.
Od czego zależy metoda leczenia naczyniaków?
Ponieważ naczyniaki różnią się między sobą lokalizacją, wielkością, ryzykiem komplikacji, tempem wzrostu to ich leczenie musi być zindywidualizowane. Większość z nich to zmiany, które samoistnie zanikną. Opcją terapeutyczną, przedstawianą od 2010 roku w doniesieniach z całego świata, jest miejscowe leczenie powierzchownych naczyniaków tymololem. Jest lek z grupy b-blokerów stosowany między innymi w leczeniu jaskry u osób dorosłych. W leczeniu naczyniaków stosowany jest póki co bez rejestracji.
Tylko 5 – 10% zmian wymagać będzie bardziej intensywnego leczenia. Przez lata postępowaniem z wyboru w takich przypadkach była sterydo- i chemioterapia. Od 2008 roku lekiem pierwszego rzutu w przypadku takich powikłanych oraz grożących powikłanym przebiegiem naczyniaków jest doustnie podawany lek z grupy b-blokerów, propranolol. W przypadku konieczności zastosowania takiego leczenia będziecie Państwo szczegółowo poinformowani o jego przebiegu i te informacje nie są tutaj zawarte.
Kryteria włączenia miejscowego leczenia naczyniaka wczesnodziecięcego Tymololem
- Występowanie u dziecka naczyniaka wczesnodziecięcego powierzchownego w fazie wzrostu
- Naczyniak wczesnodziecięcy o wielkości i lokalizacji niekwalifikujących go do systemowego leczenia propranololem
Lek w stężeniu 0.5% występuje w postaci kropli do oczu i powinien być stosowany trzy razy dziennie miejscowo na naczyniak wczesnodziecięcy. Badania kontrolne wraz dokumentacją fotograficzną będą wykonywane w określonych odstępach czasowych a przewidziany czas terapii to 6 do 12 miesięcy w zależności od szybkości regresji zmiany.
